एकातिर संघर्ष गरेन भन्ने अर्कोतिर संघर्षलाई विस्थापन गर्ने काम भयो - मोहन वैद्य ‘किरण’
वर्गसंघर्षलाई प्रधान बनाएर जाने
बेला तपाईंहरू अन्तरसंघर्षमा रुमल्लिएर पार्टी नै विभाजनको अवस्थामा पुग्यो नि के
कारण ठान्नुहुन्छ पार्टी विभाजनमा ?
नेपाली कम्युनिष्ट आन्दोलनमा
विद्यमान निम्न पु“जीवादी प्रवृत्ति छ, त्यो निम्न पु“जीवादी
प्रवृत्ति नै हावी भएको छ । अर्कोतिर त्यो निम्न पु“जीवादी प्रवृत्तिको उपयोग गर्ने काममा देशी/विदेशी प्रवृत्तिले पनि
त्यहा“ भूमिका खेलिरहेको हुन्छ । मूलभूत
रुपमा निम्न पु“जीवादी प्रवृत्तिका विरुद्ध जसरी
लड्नुपर्ने हो विचारधारात्मक रुपमा, त्यसलाई हामीले प्रभावकारी ढंगले चलाउन सकेनौं, जसकाकारण त्यस्तो प्रवृत्ति हावी भएर गयो ।
अलि प्रष्ट शब्दमा भनिदिनुहोस् न
विभाजनभित्रको अन्तर्निहित कारण के हो ?
समग्रतामा त यस विषयमा दस्तावेजमा नै आउला । हामीले भनेका छौं, यो अलिकति अराजकतावादी, ब्यक्तिवादी कमजोरीहरू देखापरे । भौतिकवादी द्वन्द्ववादको प्रयोग
गर्ने भन्दा पनि निषेधात्मक द्वन्द्ववाद जस्तो, पार्टीभित्र एकता, संघर्ष, रुपान्तरण भन्दा पनि पटकै रुपान्तरण हुन नचाहने जस्ता चिन्तनहरू
पनि देखापरे । दस्तावेजहरू नै पनि आए । दुईवटा दस्तावेज आउनुलाई हामीले अन्यथा
ठानेका थिएनौं र ठान्नु पनि हु“दैन ।
त्यो पनि कही नभएको ‘एकीकृत क्रान्तिको सिद्धान्त’ आयो । जसले नया“ जनवादी
क्रान्तिलाई प्रतिस्थापन गर्ने हिसावले । क्रान्तिको फौजी कार्यदिशाको क्षेत्रमा
त्यो कहिल्यै नभएको विषयहरू आए । यसलाई भन्नुपर्दा, रुपमा एउटा क्रान्तिकारी जस्तो देखिने, वाम जस्तो देखिए पनि सारमा दक्षिणपन्थी दिशातर्फ उन्मुख चिन्तन, प्रवृत्तिहरू देखा पर्न थाले । यिनै कारणहरूले गर्दा पार्टी फुटको
संघारमा पुग्यो । यसो हुनुको पछाडि देशी/विदेशी प्रतिक्रियावादीहरूको पनि कही“ न कही“ हात रहेको जस्तो लाग्छ ।
कतिपयले यसलाई राजनीतिभन्दा पनि
सांगठनिक रुपमा देखिएको व्यक्तिवादी महत्वाकांक्षाका रुपमा पनि अथ्र्याउने गरेका
छन्, तपाईं यसले पनि
भूमिका खेलेको ठान्नुहुन्छ ?
यो विषय सांगठनिक मात्र ह“ुदैन, यसका पछाडि राजनीतिक पनि हुन्छ ।
राजनीतिलाई नै हामीले मुख्य बनाउनु पर्छ । त्यो सांगठनिकमा अलिकति अभिब्यक्त हुन्छ
। वर्गीय रुपमा भन्नुपर्दा, निम्न पु“जीवाद हो । सांगठनिक क्षेत्रमा पनि केही अराजकताहरू देखिए ।
अराजकतावादी, ब्यक्तिवादी कमीकमजोरी र
चिन्तनहरू पनि देखापरे । एकीकृत क्रान्तिको सिद्धान्त जस्तो बनाएर आइसकेपछि
राजनीति नै भइहाल्यो ।
कहिलेदेखि देखिएको थियो यस्तो
समस्या ?
पार्टीमा समस्या देखिनु ठूलो कुरा होइन, देखि“दै जान्छन् नै । पहिले शुरु
शुरुमा सांगठनिक रुपमा समस्या देखियो । यो समस्या साचो रुपमा भन्ने हो भने
एमाओवादीस“ग सम्वन्ध विच्छेद गरेर आउने जुन
प्रक्रिया भयो, कतिपय साथीहरूमा त्यस्तो चिन्तन
देखापर्थे । पार्टीलाई शुद्धीकरण र सुदृढीकरण गरेर लैजानुपर्ने अवाश्यकता हो ।
विभाजन गरेर जा“दा खेरी त्यो अलिक पछाडि पर्दो
रहेछ । हामीले कोसिस ग¥यौं, रुपान्तरण गर्न । अझ खासगरी महाधिवेशनपछि झन् जटिल ढंगले समस्या
देखापरे । त्यसकारण यसलाई वैचारिक/राजनीतिक समस्याकै रुपमा लिनुपर्छ ।
तपार्इंले वारम्वार पार्टीमा
भिन्न मत रहेमा ल्याउनका लागि पनि प्रोत्साहन गर्नुहुन्थ्यो, तर अहिले त आफै“ले भिन्न मतलाई प्रोत्साहन गर्दा गर्दै पनि पार्टीभित्रको दुईलाइन
संघर्षको ब्यवस्थित थालनी नहु“दै पार्टी फुट्यो नि ?
त्यही भएर नै हामीले यो विभाजनलाई अलिक अस्वाभाविक र असहज रुपमा
लिएका छौं । एकातिर, दुईवटा प्रस्तावहरू छन्, महाधिवेशनमा जाने भनेर ठेगान गरिसकिएको छ । अर्कोतिर अहिलेको
आवश्यकता भनेको वर्गसंर्घषलाई सशक्त बनाएर लैजानुपर्ने छ । त्यो आवश्यकतामाथि
ध्यान नदिइकन अहिले कुवेलामा यसरी आउने काम भयो । अहिले अनुशासित भएर जानुपर्ने हो, अनुशासन नमान्ने, दुईलाइन संर्घष
भएका वेला अनुशासनलाई पटक्कै नमान्ने काम भयो, यो सांगठनिक क्षेत्रमा देखापरेको गम्भीर प्रकारको अराजकतावाद हो ।
पार्टी विभाजन गरेर गएका
शक्तिहरूले मानौं, भोलि संघर्षमा
उत्रिए, एमाओवादी सदनमा
हुने, उनीहरू संघर्षमा
रहने अवस्था आयो भने तपार्इंहरूको स्वतन्त्र धार के हुन्छ ?
हाम्रो स्वतन्त्र धार रही नै रहन्छ । किनभने एउटा दक्षिणपन्थी
अवसरवादी धारा छ । त्यो धाराले संसदवादलाई स्वीकार गर्दै अगाडि बढ्छ । अर्को यो
धारा वेढंगे धारा छ । यो पनि विभिन्न प्रकारको विचलन हु“दै अगाडि बढ्छ । त्यसकारणले हाम्रो धारा के हो भने सवै खाले
अवसरवादका विरुद्धको क्रान्तिकारी धारा स्वतन्त्र रुपमा रहिरहन्छ । क्रान्तिमा
एउटा चकाचौंद परिकल्पना हामीले गर्न सक्दैनौं । गर्न हु“दैन पनि । क्रान्ति भन्ने कुरा असाध्यै कष्टसाध्य काम हो । हामीले
दश वर्षको जनयुद्ध अत्यन्तै तयारीका साथ गरेका थियौं । बीचबीचमा हाम्रो यस्तै
पर्ने गर्दथ्यो । एक ढंगले मानिसहरू जान्थे । क्रान्तिकारी धारलाई बचाउनका लागि
बहुत अप्ठ्यारो पर्ने गर्दथ्यो । अवसरवादी धारा अवसरवादी नै हुन्छ । एउटा वैचारिक
राजनीतिक रुपमा पार्टीलाई सक्षम वनाउनु पर्छ । अर्को वर्गदुश्मनका विरुद्ध कुनै न
कुनै प्रकारको संघर्षको राजनीतिक आर्थिक, सांस्कृतिक हरेक प्रकारका संघर्ष चलाउ“दै जानुपर्ने हुन्छ ।
पार्टीभित्रको पछिल्लो
अन्तरसंर्घषबाट एमाओवादीस“गको विभाजनको
औचित्यता पुष्टि कसरी गर्नुहुन्छ ?
जसरी उहा“हरूस“ग सम्वन्ध विच्छेद भयो, त्यसको औचित्यताको पुष्टि सैद्धान्तिक राजनीतिक रुपमा छ । उहा“हरूले नया“ जनवाद त्याग्नु भयो, हामीले नया“ जनवादी क्रान्तिको झण्डालाई
दह्रोस“ग पक्डिएर लगेका छौं । उहा“हरूले साम्राज्यवाद, विस्तारवादलाई छोड्नु भयो, हामीले साम्राज्यवाद, विस्तारवादका कुराहरूलाई अगाडि बढाएर लगिरहेका छौं । सैद्धान्तिक, राजनीतिक दृष्टिकोणले हाम्रो भिन्न धारा हो यो । हो हामीलाई भन्ने
गर्छन्, औचित्य के ? त्यो नितान्त गलत कुरा हुन् । प्रष्टै रुपमा एउटा संसदवादी धाराको
रुपमा गइरहेको छ, एउटा संसोधनवादको ढृढतापूर्वक
कुरा उठाउ“दै आइरहेको छ । अर्कोतिर हामी
संर्घषको बीचवाट पनि गइरहेका छौं । यद्यपि ठूला ठूला संघर्ष उठाउन सकेका छैनौं ।
वहिष्कार आन्दोलन सशक्त रुपमा अगाडी गएको हो । राष्ट्रिय स्वाधिनता, जनतन्त्रको प्रश्न, जनजीविकाका सवाललाई लिएर हामीले जुन प्रयास गरिरहेका छौं, त्यसको राष्ट्रिय स्वाधीनताको प्रश्नलाई मूल एजेण्डा बनाएर लगेका
छौं । यसले पनि हाम्रो स्वतन्त्र धार छ ।
अकर्मन्यता र अन्यौलतमा नेतृत्व
रहेको र वर्गसंर्घषको पनि उठान गर्न नसकेकोले तपाईंको नेतृत्ववाट अबको क्रान्ति
अगाडी बढ्न नसक्ने आरोप उहा“हरूले लगाउनु भएको छ नि, यस्तो आरोपप्रति तपाईंको टिप्पणी के छ ?
सांगठनिक रुपमा कुरा गर्ने हो भने उहा“हरूको पार्टीभित्र कुनै पनि विषयलाई अगाडि वढाउन राम्रो गरी
दिनुभएन । एकातिर संघर्ष गरेन भन्ने अर्कोतिर संघर्षलाई विस्थापन गर्ने काम भयो ।
हाम्रो पार्टीमा संघर्षका कार्यक्रमलाई मूर्तरुपमा लिएर लैजाने भन्ने थियो । अब
उहा“हरूले बेग्लै भेला गरेर, आफ्नो कार्यक्रम लिएर जानुभयो । हामीले एक्लै उहा“हरूलाई सोध्दै कार्यक्रम लिएर जाने हो भने पार्टी त्यही बेला
फुट्ने थियो । अरु संघर्षको कुरा गर्ने हो भने, उहा“हरूको तरिका अरु नै छ । त्यही नै
मिलेन । हामीले जनसंर्घषका कार्यक्रम ल्याएका हुन्छौं, उहा“हरू भन्नुहुन्छ यस्तो संघर्षका
कार्यक्रममा के जानु ? अनुशासन नमान्ने काम उहा“हरूको ठूलै रुपमा देखाप¥यो । त्यसकारण हलो अड्काएर गोरु चुट्ने हिसावले उहा“हरू जानुभयो । हाम्रा पनि कमी कमजोरी र सीमाहरू होलान्, त्यसलाई पनि हामीले हल गर्दै जानुपर्ने हुन्छ । तर उहा“हरूले संघर्ष सञ्चालन गर्न नदिएको कारणले पनि यहा“ समस्या पैदा भएको हो ।
एमाओवादीमा पार्टी लगेर बुझाउन
लाग्नु भएको छ रे नि, त्यस्तो पनि
आरोप छ त ?
त्यो पूरै मिथ्या आरोप हुन् । हामीले पार्टी एकताका लागि
पोलिटब्यूरोवाट ६ वु“दे प्रस्ताव पारित गरेको हो । उहा“हरूसहित बसेर गरिएको हो । हामीले ६ वु“दे प्रस्ताव स्वीकार नगरेसम्म पार्टी एकता हु“दैन । हामीले हाम्रो धारणालाई क्लियर लिएर गएका छौं । उहा“हरू पनि त बस्नुभएको छ, बैठकहरूमा । त्यो आरोपको नाममा आरोप मात्रै हो । देशैभरि त्यही
आरोप लगाइरहनु भएको छ । हेरौं अव उहा“ के गर्नुहुन्छ रु हामी राजनीतिक सैद्धान्तिक रुपमा कुरा नमिलेसम्म
हाम्रो प्रस्तावलाई स्वीकार नगरेसम्म पार्टी एकता सम्भव छैन ।
तपार्इंलाई आफ्नै भन्नेहरूले पनि
घेराबन्दी गरेका छन् जसका कारण तपाईं अगाडी बढ्न सकिरहनु भएको छैन भन्ने छ नि ?
घेरावन्दी भन्ने कुरा गलत हो । म
कुनै घेराबन्दीमा पर्ने कुरा पनि भएन । बरु अप्ठ्यारो उहा“ले नै पार्नुभएको थियो । म घेराबन्दीमा पर्ने भएको भए जीवनमा कस्तो
कस्तो अवस्थामा घेराबन्दीमा पर्थे, म यहा“सम्म आइपुग्न सक्ने पनि थिइन“ । मलाई दृढतापूर्वक एउटा विश्वास के छ भने अवसरवादका विरुद्ध लड्न, दक्षिणपन्थी संशोधनवादका विरुद्ध लड्न, सुधारवादका विरुद्ध लड्न म एक्लै भए पनि दृढतापूर्वक अगाडि बढ्ने
हो । मेरो जीवनै पूरै त्यसैगरी संघर्षमा बितेको छ । निरन्तर म लड्दै आएको छु ।
लड्ने बेलामा म एक्लै हुने हो । मलाई साथ दिने साथीहरू पनि हुनुहुन्छ । यही अरु
साथीहरूलाई आरोप लगाउने काम मात्र गरिएको छ । दृढतापूर्वक कमरेडहरू आइरहनु भएको् छ
संघर्षमा । त्यसकारण मलाई घेराबन्दी गरिएको भन्ने कुरामा सत्यता छैन । यो गलत
ढंगले प्रचारबाजी गरिएको मात्रै हो ।
तपाईंहरूबीच विगतमा केही आन्तरिक त्यस्तो गोप्य सहमति भएको थियो ? जो बाहिर आशंका गरिन्छ नि ?
त्यस्तो कुनै आन्तरिक गोप्य सहमति थिएन । उहा“ पनि पदाधिकारीमै हुनुहुन्थ्यो । उहा“मा महत्वाकांक्षाका केही लक्षणहरू देखापर्थे । उहा“ले सिधा भन्नुहुन्नथ्यो । सिधा कुरा गरेको भए एउटा कुरा हुन्थ्यो ।
त्यसकारण सिधा कुरा नगरेको अवस्थामा यो त्यो भन्ने कुरा आएन ।
तपाईंले पार्टी विभाजनस“गै अन्तरसंघर्षले कुनै कुनै रुपमा पार्टीलाई विभाजनमा लगेको र हामी
त्यो कमजोरीलाई सच्याएर अगाडि बढ्छौं भन्नुभएको थियो, तर त्यही इतिहासको पुनरावृत्ति अहिले तपाईंहरूको पार्टीमा देखियो
नि हैन ?
फरक मत दुई प्रकारका हुन्छन् । एउटा मैत्रीपूर्ण प्रकारको हुन्छ ।
यसलाई सच्याऊ, अझै राम्रो गरौं भनेर देखा पर्ने
। अथवा भनौ दुईलाइन संघर्ष दुई प्रकारका हुन्छन् । मैत्रीपूर्ण संघर्ष एकता, संघर्ष, रुपान्तरणको बीचबाट अगाडि बढ्दै
जान्छ । अर्को संघर्ष मैत्रीपूर्ण हु“दैन । विचलनस“ग सम्बन्धित
हुन्छ । भड्कावहरूस“ग सम्बन्धित हुन्छ । विचलन र
भड्कावस“ग सम्बन्धित दुईलाइन संघर्षले गलत
दिशा पक्डिन्छ । त्यसकारण पार्टीमा सधै“ दुई लाइन संघर्ष शत्रूतापूर्ण हुन्छ नै भन्ने हु“दैन । हामीले प्रयत्न गर्ने के हो भने गलत प्रवृत्तिलाई बेलैमा
उजागर गर्न चाहि“ सक्नुपर्छ । त्यसलाई मौकामा उजागर
गर्न नसक्नुमा विभिन्न परिणामले काम गरेको हुन्छ । त्यो असाध्यै अप्ठ्यारो हुन्छ ।
त्यसकारण यसलाई बेलैमा उजागर गरेर जाने विषयमा हाम्रा केही कमजोरीहरू रहेका थिए ।
पार्टीमा कुनै बेलामा त्यो निम्न तहमा हुन्छ कुनै बेला उपल्लो तहमा
हुन्छ । जब जुन संघर्ष मैत्रीपूर्ण छ त्यो एकता, संघर्ष र रुपान्तरणकै बीचबाट जान्छ । अर्कोचाहि“ दुष्मनीपूर्ण संघर्ष हुन्छ त्यो कुनै पनि हालतमा निषेधात्मक
द्वन्द्ववादको रुपमा जान्छ । एउटा प्रवृत्ति लड्यो लड्यो सम्झौतामा गएर टुंगिन्छ ।
बेकारमा लडिएछ भनेर मिल्ने स्थितिमा पुगिन्छ । त्यो पनि गलत प्रवृत्ति हो । दोस्रो
प्रवृत्ति लड्यो लड्यो दुवै ध्वस्त भयो । त्यो प्रवृत्ति पनि गलत हो । त्यसलाई
निषेधात्मक द्वन्द्ववाद भनिन्छ । अर्को प्रवृत्ति भनेको एकता, संघर्ष र रुपान्तरणको सकारात्मक प्रवृत्ति । यसरी तीनथरिका
प्रवृत्तिहरू देखा पर्दछन् । हामी एमाओवादीको संघर्षमा सम्झौतावादमा फसेनौं त्यहा“ जोगिएर आयौं । यहा“ आउ“दाखेरि हामीे निषेधात्मक
द्वन्द्ववादमा फस्यौं । फेरि पनि यहा“ हामीले सम्झौता गरिरहेका छैनौं । हामीले चाहेको एकता, संघर्ष र रुपान्तरणबाट हल गर्ने कुरा थियो तर त्यो सम्भव भइदिएन ।
त्यो अलि अस्वाभाविक, असहज परिस्थिति देख्छौं ।
तपाईंले जारी केन्द्रीय समितिको
विस्तारित बैठकमा कि अनुशासन मान्नुपर्ने कि छोडेर जानुपर्ने कडा प्रस्ताव
ल्याएपछि उहा“हरू जानु भएको भनिन्छ नि ?
यो गलत कुरा हो । एउटै पार्टी हु“दाहु“दै राष्ट्रव्यापी भेला गर्न मिल्छ
कि मिल्दैन राष्ट्रव्यापी भेला गरिएको छ । त्यसमा पनि हामीले फोरम चलाउने भनेकै
थियौं । तलसम्म प्रस्तावहरू लगिएका पनि छन् । बहस चलाइदिन्थ्यौं । उहा“हरू बेग्लै भेला पनि गर्ने, कमी कमजोरी पनि भयो नभन्ने ? त्यो स्थितिमा भनिएको हो । कि अनुशासन मान्नुप¥यो कि विद्रोह गर्नुप¥यो । अर्को तेस्रो त बाटै छैन । भिन्नमतको सबै कुरा लिएर जान पाइ“दैन । यी सबै कुरा एउटै पार्टीमा बसेर कसरी सम्भव हुन्छ ? भित्तेलेखन नै गर्नुभयो, किताबै लेख्नुभयो । उहा“हरूले पार्टीभित्र पार्टी, संगठनभित्र संगठन, संघर्षभित्र
संघर्ष, योजनाभित्र योजना लिएर जान त
पाइन्न नि । यहा“ गलत छ भने विद्रोह गर्नुप¥यो, छैन भने अनुशासन भएर बस्नुप¥यो । जनवादी केन्द्रीयता मान्नुप¥यो ।
अब उहा“हरूको भविष्य के देख्नुहुन्छ ?
उहा“हरूको भविष्यलाई हेर्दा
दुई/तीनवटा तरिकाबाट हेर्नुपर्छ । यही तरिकाबाट जसरी एकीकृत क्रान्तिको सिद्धान्त
भनेर आन्दोलनलाई लिएर जान खोज्नु भएको छ यो तरिकाले त उहा“हरूमा गम्भीर विचलन आउने देखि“दैछ । यसबाट उहा“हरू गलत दिशामा
जाने हामी देख्छौं । त्यसैगरी जानु भयो भने त्यो दक्षिणपन्थी अवसरवादतिर जान्छ
अन्तिममा । क्रान्तिकारी धाराको रुपमा टिक्नै सक्दैनन् मलाई त्यस्तो लाग्छ ।
दक्षिणपन्थी अवसरवादतिरै जाने हो उहा“हरू । एकीकृत क्रान्तिको उहा“हरूको सिद्धान्तले त त्यतै पु¥याउ“छ । त्यसले माक्र्सवाद, लेनिनवाद, माओवादलाई निषेध गरेको छ । नया“ जनवादलाई पनि निषेध गरेर विचित्र ढंगले आएको छ ।
दोस्रो उहा“हरूले सम्बन्ध बिच्छेद गरेको कुरा
हाम्रो कार्यालयमा ल्याएर बुझाउनुभयो । छिटो छिटो प्रेस वक्तव्य सार्वजनिक पनि
गर्नुभयो । त्यो स्थितिमा पनि हामीले के भनेका छौं भने तपाईंहरू आउनुहोस्, कमी कमजोरीलाई सच्याएर लैजाऔं भनेका छौ“ । त्यो उहा“हरूको विचलनलाई रोक्ने हाम्रो
दायित्व पनि छ । उहा“हरूलाई अझै पनि हामी अनुरोध गर्छौ
सच्चिएर आउनुहोस् । प्रयास गर्दागर्दै पनि नमान्ने हो भने अन्ततोगत्वा उहा“हरूलाई नै घाटा पु¥याउ“छ ।
अब तपाईंहरूको पार्टी कसरी अगाडि
जान्छ ?
हाम्रो पार्टी सैद्धान्तिक राजनीतिक दृष्टिकोणले भन्दा विश्वमा
अन्तर्राष्ट्रिय कम्युनिस्ट आन्दोलनमा पनि दक्षिणपन्थी अवसरवाद खतरनाक रुपमा अगाडि
बढेको छ । नेपालमा पनि दक्षिणपन्थी अवसरवादी खतरा तीव्रता रुपमा देखापरेको छ । यो
स्थितिमा हामी दक्षिणपन्थी अवसरवादलाई सैद्धान्तिक, राजनीतिक रुपले सशक्त रुपमा विरोध, भण्डाफोर गर्दै अगाडि बढ्छौं । अर्को हामीले साम्राज्यवाद, विस्तारवाद, सामन्तवादलगायतका नेपाली
क्रान्तिका बाधक तत्व प्रहारका निशाना हुन् । तिनका विरुद्ध पनि सशक्त आवाज उठाउ“दै लान्छौं । तेस्रो कुरा सांगठनिक रुपमा संगठनलाई अलि परिमार्जित
गरेर लैजान्छौं ।
संगठन असाध्यै भद्रगोल भयो । यो संगठनलाई शुद्धीकरणको बीचबाट
संगठनलाई खार्दैै अगाडि बढाउने दिशामा पार्टीलाई लिएर जान्छौं । अर्कोतिर जनवर्गीय
मोर्चाहरूलाई अलि बढी फैलाएर लैजाने कोसिस गर्छौ । चौथो कुरा हामीले अहिलेका
समसामयिक विषयहरूलाई लिएर संघर्षको कार्यक्रम अगाडि बढाएर लैजान्छौं । नेपाली
क्रान्तिको उद्देश्य पूरा हुन सकेको छैन । नेपाली जनताले थुप्रै आन्दोलनहरूमा जसरी
रगत पसिना बगाएका छन् । उनीहरूको मुक्तिको सपना, क्रान्तिको सपना, नया“ जनवाद, साम्यवाद र समाजवादको आदर्श छ
त्यसको प्राप्तिको दिशामा पार्टीलाई सशक्त रुपमा अगाडि बढाउ“छौं ।
अन्तिममा पार्टी कार्यकर्ताहरूलाई
के सन्देश दिन चाहनुहुन्छ ?
वर्ग संघर्ष र दुईलाइन संघर्षका
ज्वाराभाटाहरू उत्कर्षमा पुगिरहेका छन् । यी ज्वारभाटाहरूको सामना गर्दै
माक्र्सवाद, लेनिनवाद र माओवादको आलोकमा सशक्त
रुपमा अगाडि बढ्नको निम्ति सबैलाई म आह्वान गर्छु । र त्यस्तो बेला मान्छेहरूमा
थोरै भए पनि निराशा हुने गर्छ । यो अस्थायी कुरा हो । क्रान्तिकारी आन्दोलन सशक्त
रुपमा अगाडि बढ्छ नै । विगतमा पनि हामीले देखेका छौ“ । यस्तै जिकज्याकबाट वर्गसंघर्ष पनि आरोह–अवरोहबाटै अगाडि बढ्छ, दुईलाइन संघर्ष पनि त्यसैगरी अगाडि बढ्छ । त्यो स्थितिमा हामी
निराश होइन क्रान्तिकारी आशावादले समृद्ध भएर अगाडि बढ्नु पर्छ । महिमा साप्ताहिकबाट
0 comments